Forel en 7 kleinbek swartbaars in Niagararivier

My hengelsessies in Niagara, VSA Ek was bevoorreg om gedurende Mei 2018 Niagara Falls in die V.S.A. te besoek om die jaarlikse kongres van die International Confederation of Sport Fishing by te woon. Die kongres was aangebied by die Niagara Watervalle wat naby die dorp Buffulo in die Staat New York is. Ek het van die geleentheid gebruik gemaak om van die groot verskeidenheid hengelgeleenthede in die Niagara Watervalle omgewing te geniet. Ons gashere vir die besoek was Destination Niagara USA wat verteenwoordig was deur Bill Hilts as die buitemuurse bemarking direkteur. Weens die groot verskeidenheid van visspesies wat in die besondere area voorkom, het ek vroegtydig vir Elizabeth Davis (Bill se kollega) gekontak per epos nadat ek navorsing gedoen het oor die hengelpotensiaal in die omgewing. Elizabeth het my besonderhede geneem sodat sy vir my kon reël om ’n hengellisensie te koop aangesien jy nie in Amerika mag hengel sonder ’n lisensie nie. Die klein dorpie van Niagrara Falls is baie naby aan twee van die “Great Lakes” van Amerika, naamlik Lake Erie en Lake Ontario met die Niagararivier wat die twee met mekaar verbind. Dit was vir my baie moeilik om te kon begryp hoeveel liters water daagliks vloei oor die Niagaravalle in die Niagararivier na Lake Ontario....dis miljoene liters elke dag. Die magtige Niagararivier is 58km lank en vloei teen 56,3km per uur noord van Lake Erie na Lake Ontario, na die St. Lawrencerivier en mond uit in die Atlantiese Oseaan. Ek het belanggestel om die forelle in die Niagararivier aan die onderkant van die Falle asook om Kleinbekswartbaars in Lake Erie te teiken. Bill het my adviseer dat gedurende die spesifieke tyd van die jaar, Lake Erie se water temperatuur nog te laag is weens die ys, wat beteken dat die swartbaars nog nie aktief sal jag nie. Sy aanbeveling was dat ek ook in die Niagararivier en in Lake Ontario gaan hengel om die swartbaars te teiken. Dit was vir my as hengelaar met beperkte blootstelling aan die twee spesies, baie vreemd om te kon indink dat die twee spesies in dieselfde riviersisteem voorkom waar die water in die winter tot byna of selfs onder vriespunt daal. Bill het toe vir my twee oggendsessies se hengel geboek met die plaaslike hengelgidse. In Amerika staan ’n gids bekend as “Captain”. Om diè werk in Amerika en Kanada te kan verrig moet die persoon oor ’n spesifieke bevoegdheidslisensie beskik en hy moet sekere opleiding ondergaan. Dit is ’n uiters professionele stelsel teenoor ander lande wat ek al besoek het en selfs ook met wat in Suid-Afrika voorkom. Die Sondag oggend so by 07:30 het Bill my by die hotel opgelaai en my geneem na die klein dorpie Lewiston wat teen die Niagararivier geleë is. Ons het by die Lewiston Boat Ramp gestop waar ek voorgestel was aan “Captain” Jo. Jo sou vir die oggend se hengel my gids wees en met sy volledig toegeruste aluminium romp motorboot, wat net soos ’n normale baarsboot is, het ons teen die stroom van die rivier opgery in die rigting van die Niagaravalle. Kaptein Jo se boot was uiters skoon, volledig toegerus met visstokke van goeie gehalte en met die nodige aas. Op pad na die hengelarea verduidelik hy my van die verskillende forelspesies wat in die rivier voorkom en die verskillende tye van die jaar wat hulle daar is. Hy noem toe aan my dat die “Steelhead en Lake Trout” goed aan die byt is en dat ek behoort ’n heerlike sessie te ervaar. Met ons aankoms by die hengelarea het Kaptein Jo ’n visstok in my hand gesteek en die strop tegniek aan my verduidelik asook die tegniek van hengel wat gebruik gaan word. Die twee benaderings wat ons gebruik het was die van aas (gaas sakkie met forel eiers in) en dan ’n kunsaas wat baie soortgelyk is as die “Lazy Ike” wat in Suid-Afrika bekend is. ’n Mooi “Lake Trout” wat in die stroom gevang is. Aangesien die rivier teen so vinnige spoed vloei, word daar van die dryf-hengel tegniek gebruik gemaak. Kaptein Jo het die boot bestuur tot by die beste plek stroom op, die elektriese motor in die water gesak en dan het ons stroom af gedryf vir ongeveer 1km. Tydens die dryf het die forelle die ase opgetel en dan was die geveg aan. Daardie visse maak 100% gebruik van die stroom van die rivier om hulle kans te gee om weg te kom. So het ek die geveg met ’n Bruinforel van ongeveer 6kg verloor...so naby aan die skepnet maar nie in gewees nie. Die oggend se hengel was baie suksesvol met ’n paar “Steelheads” en dan een pragtige “Lake Trout” wat ek kon land. Kom laat ek jou vertel, die 4 ure se hengel gaan so vinnig verby wanneer jy op so ’n professionele manier deur die gids hanteer word en die fokus is om visse te vang...die meeste en grootste moontlik... Ek kon nie wag vir die volgende oggend se hengel nie, aangesien ek ’n klein smakie gehad het van die wonderlike hengelervaring wat die rivier bied en die professionele gidse wat mens help vir die dag... Om 07:30 die volgende oggend was Bill weer stiptelik voor my hotel se deur om my te neem om die Kleinbek swartbaars van Amerika te gaan “jag”. Omdat ek weet dat die Kleinbek ’n baie harde vegter is wanneer jy hom aan die lyn het, was ek sommer angstig om op die boot te kom. Bill noem toe aan my dat ons na dieselfde lanseerplek toe gaan om vir “Captain Frank” te ontmoet. Na sowat 25 minute te ry is ons by die klein hawe waar ek aan Kaptein Frank voorgestel word. Vir diè dag het Bill my vergesel om die tyd saam met my te geniet. Hy is ook goed bevriend met Kaptein Frank. Weereens moet ek noem dat die aluminium boot van 22 voet gereed was met alles daarop wat nodig is om ’n vis te kan vang en ook vir die veiligheid aspekte. Die keer was die boot se neus stroom af gedraai in die rigting van Lake Ontario. Kaptein Frank het uit die “hatch” uiters goeie swartbaargerei spinstokke en katrolle wat reeds toegerus is uitgehaal. Hy neem toe die een stok, knoop die “jighead” aan die 8-pond lyn en haak toe ’n natuurlike viskleurige “swimbait” aan. Hy verduidelik my die tegniek wat ons gaan hengel en hoe die tipiese byt gaan wees. Hy vra my toe hoe groot vis sal ek graag wil vang? My antwoord was kort - so groot as moontlik aangesien my grootste maar slegs 2-pond is! Weereens word die boot stroom op gestop, die elektriese motor in die water laat sak en die boot begin stadig te dryf teen omtrent dieselfde spoed as die rivier se vloei... ek laat nie op my wag nie en gooi toe my aas in .... die dryf en ligte pluk tegniek begin... Dit het nie lank geneem nie, toe was die eerste Kleinbek (kleinerig) - “a South African Bass” soos Kaptein Frank dit genoem het. Maar soos wat ek altyd sê, as die baars jou duim se velletjies afgekrap het nadat jy hom vrygelaat het, dan tel hy as ’n swartbaar! Andries Maree met ’n kleinbek swartbaars. Nog ’n kleinbek swartbaars, ’n baie sterk vegter wanneer hy aan die lyn is! Ek het nie regtig telling gehou van die hoeveelheid kleinbekke wat ons gevang het nie, maar wat ek wel kan bevestig is dat dit baie was en dat ek my persoonlike beste gevang het. Die Amerikaners werk mos in ponde, en die skaal het gestop op 4,95-pond gestop (2,24kg). Al die visse wat ons gevang het, was deur die gidse geskep en is weer vrygelaat. Die seisoen om die swartbaars te hou was gesluit, so ons kon nie een vir die pot neem nie. Die forelle was ook almal teruggeplaas want hulle het nie aan die minimum groottes voldoen nie en dan wou ek ook nie die pragtige visse dood maak nie. Die fooie vir die gids was baie billik teenoor die kwaliteit van die aas, toerusting, boot en diens wat verskaf was. Ek beveel aan dat lesers vir Bill Hilts Jr. kontak by bhilts@niagarafallsusa.com om vir jou ook ’n hengel geleentheid van ’n leeftyd te reël. Wat kan ek sê, die Here het ons geseën met sulke wonderlike natuurlewe wat ons kan geniet, ons moet dit net bewaar sodat ons nageslagte ook die voorreg kan geniet. Ek sal beslis graag wil terugkeer om meer dae op die Niagararivier te spandeer!