Groot Stories, Of Mens Dit Glo Of Nie…

As jy luister na alles wat gesê word na ‘n dag langs of op die water is dit soms moeilik om sommer so alles te glo. Nie dat iemand ooit die stories betwyfel nie, want dis mos alles deel van die hengelwêreld. SOOS:In die begrafplaas is dit stil. Die struike en blomme en bome roer nie – geen windjie sluip deur die grafstene en sipresbome nie. ‘n Volmaan stuur silwer strale oor die stille – maar vir sommiges, onheilspellende – toneel. Twee ouens verbreek diè heilige stilte toe hulle kortpad vat deur die begraafplaas op pad huis toe na ‘n dag by die munisipaledam. Die een het ‘n flits – kan mos nie deur so ‘n plek in die nag loop sonder ‘n liggie nie. Maar die lig bly nie altyd op die paadjie nie. Die ou kyk ook maar rond en so…mens weet mos nooit nie. En met diè dat die liggie weer weg van die paadjie af dwaal struikel sy pêl oor ‘n tuinslang wat dwarsoor die paadjie lê en daar lê diè op sy maag. Die ou met die lig buig af om hom te help en terwyl hy die ou afstof val die lig op een van die grafstene. “Hier lê ‘n eerlike man, en ‘n hengelaar,” sien hy die woorde op die grafsteen. “Hmmm…nie geweet die grafte raak so skaars dat hulle nou twee ouens in een graf moet bêre nie!” sê hy. Die ou moes seker getrek gewees het want almal weet mos dat hengelaars nie leuenaars is nie, of hoe dan? Miskien, net miskien, kom die dag nader wanneer daar twee ouens in een graf moet pas! SOOS:Oom Floors ‘Hardnek’ van Zyl is al ver verby die verkeerde kant van sestig. Menigte somers had hy agter die rug; ook talle hengeltogte wat tonne vis opgelewer het. Oom Hardnek sit nou op ‘n kampstoeltjie en kyk hoe van sy jonger neefs ‘n kêrel lawe. Die arme man sit daar op die mat met sy linkerhand voor sy gesig oopgestrek. By die een vinger steek die steel van ‘n hoek uit. Sy oë is glaserig en sweet druppeltjies pêrel bokant sy bolip. Sy ander hand se vingers klou stewig om sy pols. Die ander is met allerhande planne besig, want die hoek moet nou uit, anders is die trippie daarmee heen. Die een sê maak ‘n lyn aan die steel vas en terwyl ek die hoek afruk dan trek jule. Hulle probeer dit, maar die arme slagoffer krul so toe die pyn deur sy lyf gaan dat hulle maar ophou. ‘n Ander sê nee kêrels, laat ons die steel met die sidecutter afknip en dan druk ons die hoek eenvoudig deur. Die hoek se steel word toe redelik maklik afgeknip maar met die deurdruk slag brul die pasiënt so kwaai dat almal verskrik sommer meters terugstaan. Brandewyn help ook nie – die man met die hoek waar dit nie moet wees nie raak glad nie kalm nie. Sy oë raak al hoek groter. Al raad naderhand is met hom dokter toe, en diè is ‘n hele veertig kilometer ver. Ja-nee, sê Oom Hardnek, ouens is nie meer wat hule was nie. Weet julle, beduie hy, toe ek eendag ook hier uit was met my bemanning om op die derde rif geelbek te trek toe gebeur iets soortgelyk met my. Kyk, sê hy, julle weet mos, as geelbek daar is moet mens vinnig werk. Jy moet die skool by die boot hou, en iemand moet aas in die water gooi, heeltyd. Dan bly die skool daar. Man, die een ou, vergeet nou sy naam, hy moes dit toe doen maar die stukke sardien raak op en hy vat sy mes en beginne sny en kap en die aas gaan darem die water in en ons ander trek vir die vale. Maar julle weet mos hoe gaan dit as die vis dik loop en in die boot inkom. Almal knik, alhoewel daar nie een is wat al ooit in sy lewe diè ervaring beleef het nie. Nogtans knik hy ook. Man, vertel Oom Hardnek verder, die visse is hier al om mens se voete en die een ou gly en sy mes vang my stok arm en sny dit van die elmboog tot by die gewrig oop. Al wat gekeer het dat die mes nie ook my hand oopvlek nie was die leërband van my horlosie. Man, en dis net bloed waar jy kyk. Maar ons het die vis nodig en ek hou aan met vang. Maar my ouens beduie my daar kom nou te veel bloed uit – dit spuit sommer so! Maar julle weet, sê Oom Hardnek – daai jare het ‘n man nie sommer vir enigiets geskrik nie. Tye was swaar en kos moes in die pot kom. Ek hou aan met vang maar naderhand beginne ek voel of die see nou darem kwaai opsteek. Maar die ouens sê nee die see is kalm, die oom verloor te veel bloed, en hulle moet dit stopsit. Hulle beginne sommer die sny skoonvee en Oom Harnek sê hy sien die beenpype soos hulle in sy arm lê. Sy spiere is so groot hulle moet die sny met altwee arms toe hou. Hy vetel verder: ”Ek sê toe gee daar ‘n hoek aan en ‘n stuk lyn en maak diè vas en ek sê vir die ene wat my raakgesny het: ‘werk vas!’ Maar hy weet nie mooi hoe nie en ek moet dit self doen. “Manne, ek sit daar waar hulle my vashou en ek werk vier en twintig steke in! Vier en twintig, sê ek hulle! En dit sonder ‘n ou brandwyntie of iets…! Hier om my val hulle flou, maar ek hou uit, sit toe naderhand ‘n stuk sak om die sny en ons kry die geelbekke weer en ek vang weer!” Wraggies Oom Hardnek, maar dis vreeslik! roep een van die luisteraars uit. Dit moes seker ‘n lelike letsel agtergelaat het – kan ons kyk? Man, sê Oom Hardnek, julle weet mos dit het later met ons sommer baie beter gegaan, toe sê die een dogter ek moet die groot merk laat verwyder by een van daardie plêstiekdokters. Weet julle, daai man kon so netjies werk die lelike merk aan my arm is vandag heeltemaal weg! En hy wys sy arm en so wraggies daar is geen merk nie! SOOS:Jy kan maar by enige nuwe hengelplek kom en die locals gaan jou vertel van die groot vis wat hulle daar uitgetrek het, maar dan voeg hulle by die tyd is nie nou reg of die water is verkeerd of iets. Maar daar is altyd iers wat verkeerd is en jy sal nie vis kry nie. Maar dan, as jy enigsins iets van hengel af weet, sal jy vis kry. Dit kan die locals nie eintlik vat nie en dan vertel hulle van die tamaai bulle wat hulle al daar uitgetrek het. “Baie groter as die ene wat jy gekry het!” sal hulle beduie. Van kabeljoue wat dwarsoor die boot hang en dan sleep sy stert nog op die water; of ‘n baber wat hulle met bloudraad en ‘n trekker moes uitsleep; of ‘n karp wat nie in ‘n streepsak pas nie. Eendag, iewers in die toekoms, beleef elke hengeklaar daardie spesiale dag – naamlik wanneer alles net reg is. Die wagwoorde is net: “aanhouer wen!” *Lees elke Woensdag nog ‘n Kleinsaterdag-Kampvuurstorie, net vir die lekker daarvan!