Weskus: Langebaan & omgewing -1

Die Weskus is ’n baie spesiale plek wat jou hartsnaar aanraak op ’n besondere wyse, en elke keer as ’n mens daar tyd spandeer, kruip dit dieper in jou hart. Dit het sy eie manier van gee en ook om te neem! Weskus-weer en Weskus-see is ook eie aan sy soort en hengelaars se sukses is heeltemal afhanklik van die diepere verstaan van hoe dinge daar werk. Die kuslyn rondom die Weskus Skiereiland wat deur twee natuurlike baaie of mondings omvou word. 5Aan die noordekant mond die Bergrivier by Velddrif in die Atlantiese Oseaan en suid van Paternoster mond die Langebaanmeer in Saldanhabaai uit. Die getye speel ’n groot rol en veral in die "Baan" maak dit ’n enorme verskil. Dit bepaal die temperatuur van die water, wat een van die grootste veranderlikes vir sukses is. Terry en Dot Boucher ’n Week in hierdie geweste is heeltemal te min, en die oppervlak word maar net geskraap met betrekking tot wat hier gevind kan word. Ons was bevoorreg om so ’n paar dae te kon hengel, elke keer vir ’n ander spesie. Die kruks van sukses hier is kennis - die vinnigste manier vir ons was om by die beste gidse te kom kers opsteek, naamlik by hengelaars wat weet hoe. Terry Boucher, ’n Nasionale hengelaar sedert 1980 met jare se ervaring van baars en rots- en strandhengel, het so 12 jaar gelede afgetree en hom saam met sy vrou Dot hier op Langebaan kom vestig. Terry was ook in raadgewende en afrigtings hoedanigheid betrokke gewees by die 2019 Wêreldspele, waarvan die seehengel-afdeling aan die Weskus plaasgevind het. Terry is fanaties oor die geskiedenis van gerei-ontwikkeling, en die een muur in sy motorhuis wys ’n klein deel daarvan. Die tipes sinkers wat gebruik is in die afgelope klompie jare vertel ’n baie insiggewende storie van hoe hengelaars tegnologie gebruik het vir vooruitgang en om beter en meer vis te vang. Terry het ons na ’n pragtige stukkie strand geneem net noord van Velddrif, waar ons ’n paar "plat" visse sou gaan vang. Vanaf Langebaan ry ons die R27 tot in Velddrif, waar ons eers die plaaslike hardermark besoek vir aas. Hier sien ons hoe die vissies verwerk en gedroog word en as ’n Weskus-lekkerny verkoop word - bokkoms! Die Suidelike harder is nie net ’n lekkerny vir die Weskusbewoners nie, maar ook vir die plat visse van die Atlanties. Hier in Velddrif word hulle verwerk, gedroog en verkoop. Die aasharders word vars gevries en verpak. Ons ry verder op teen die see tot by ’n oënskynlike onbelangrike bord langs die pad wat jy amper net "Soverby" ry. Sowat 8km uit Velddrif draai ons in by die pragtigste lapa en restaurant, waar die eienaar ons hartlik ontvang en die lekkerste tuisgebakte muffins saam met ’n heerlike koppie Weskus-boeretroos voorsit. Na ’n kort geselsie vat Terry ons af water toe, kyk so oor die see, skop-skop die sand op die strand, sit alles neer en sê: "Hier gaan ons gou ’n paar sandies vang." Hy gooi ’n paar bevrore harders in die wateremmertjie en slaan sy werkstafeltjie op. ’n Interessante kontrêpsie wat heel prakties is; dit vergemaklik jou werk op die strand en vereis nie dat jy hoef te buk of kniel nie. “Soverby” is ’n restaurant en lapa op die strand, met ’n pragtige seefront waar heelwat van dié platvisse voorkom. Die Paternoster stroppe wat ons gebruik is doelgerig en eenvoudig om te maak. Dis toegerus met sirkelhoeke en ’n dikker skaglyn en kan een, twee of selfs drie hoeke bevat. Die sinker wat gebruik word is ’n piramiede of koniese tipe. Terry het ’n eenvoudige opslaan tafeltjie waarop hy werk met ’n paar doelgemaakte hakies wat alles vashou wat jy nodig het, en gerieflik op sy strandtrollie pas. Terry verduidelik dat dit glad nie nodig is om baie diep te hengel nie en dat die sandhaaie hier vlak voor ons in die brekers wei. Hy staan en kyk ’n rukkie na die water hier voor ons en beduie dat die vis is hier. Ek het net mooi niks gesien nie, maar vir sy geoefende oog kon die vis niks wegsteek nie. Hy sny die harder met chirugiese presisie in stukkies en verduidelik mooi hoe word dit gehaak. Ons laai die stroppe en is gereed om te gooi. Vir die sandhaaie hier naby word die aas kleiner gesny, beide die harder en die tjokka en net so deur die buig of die kant gehaak. Die eenvoudige Paternosterstrop wat een, twee of drie hoeke kan vat. Dis maklik om te maak, en met die sirkelhoeke word die vis telkens mooi in die lip gehaak. Die hoeke se grootte word aangepas volgens die aas- en visgrootte. Die hoeklyne word op die skaglyn geposisioneer en met ’n stel kraletjies en noodringe (ferrules) in posisie gehou. Terry gooi sommer so sywaarts net hier agter die eerste breker en Annetjie volg sy voorbeeld. My ego is bietjie groter as dit en ek reken die vis behoort darem so ietwat dieper as dit te wees. Ek slinger my aas ’n goeie gooi tot waar die water ’n mooier kleur het en nie so vuil en vol sand en kelp is nie. "Dis beter", dink ek, en wag ywerig om die eerste byt te kry. Vyf minute later slaan Annetjie vas en haar eerste Weskusvis, ’n seebaber is aan't wal. ’n Rukkie later maak Terry vas met ’n klein sandhaai en oomblikke later Annetjie ook. Sy is baie in haar noppies en elke vis is omtrent ’n PB. Onder Terry se wakende oog vang sy nog ’n paar en hulle word al hoe groter. Na nog ’n paar tussen haar en Terry, moes ek maar besgee en aanvaar dat daar maar min vis rondswem daar diep waar ek gooi. Ek aas weer op en gooi so ongesiens enetjie hier in die skuim. Skaars het ek my lyn reg getrek of die stok se punt sak sommer-so water toe. Met my eerste sandhaai aan, moes ek erken dat Terry weet waarvan hy praat! So vang ons ’n hele paar van die “sandies” - as die aasaanbieding en die plek reg is, is die byt vinnig daar. Annetjie en Terry het behoorlik onder die sandhaaie baljaar, en heelparty mooier vis aangekeer, veral vir hierdie geweste. "Let's go and get a few rays!" stel Terry voor en ons pak alles vinnig op, laai die strandtrollie en stap verder noord. Elke nou en dan skop Terry so bietjie sand eenkant, bekyk die see en stap verder. So paar honderd meter op stop hy en beduie dat hulle hier sal wees. Ek sien min verandering in die see, maar die sand het heelwat meer skulpies en is growwer. Die strand is vol skulpies en die sand is growwer - ’n aanduiding dat die water hier meer pylsterte en roê sal huisves. Vir die pylsterte kan die aas bietjie groter wees en word soos in die fotos gesny. ’n Maklike en eenvoudige proses. Vars aas maak dit natuurlik nog makliker en dit hou beter. Sy instruksie is soortgelyk, maar nou moet ons so bietjie dieper gooi met groter aas, so agter die tweede breker en uit die skuimwater uit. Die aasaanbieding is soortgelyk, maar effens groter, asook die hoeke. Ons vang nog ’n paar beter sandhaaie en Annetjie maak vas met iets wat haar bietjie meer rondsleep. Na ’n lekker baklei, land sy haar eerste blou pylstert, wat so by die 50cm meet. Nog ’n paar sandhaaie later en die middag stap nou aan. Annetjie se eerste pylstert ooit - ’n bloue van 50cm. Sy is duidelik baie ingenome met die vangs. Met die son wat begin water trek, maak ons reg vir ’n laaste paar gooie. Annetjie is nou pootuit en besluit dis nou tyd vir ’n bietjie sit. Sy bied haar stok vir my aan, aangesien dié nou mooi opgewarm is. My groot stok gooi ek nou lekker diep, en plaas dit in die stokhouer. Haar aanbod lyk aanloklik en ek maak my ase effens groter en draai ’n mooi harder- en tjokkapil vas met rekgare. Dit word versigtig gehaak en ek gooi dit so agter die derde breker. Die volgende oomblik sien ek die byt op die dieper stok en ruil die twee om. My grootste sandhaai is pas geland en ek is nog besig om die hoek uit te haal toe die ander stok sekel staan en die Penn Clash skreeu of sy lewe daarvan afhang. Meters lyn word gestroop en ek sukkel om die stok uit die houer te kry. "Eagle" skreeu Terry toe ek vasmaak en sommer so meters see se kant toe hol terwyl die vis bly lyn vat. Sowat ’n halfuur later is die vis hier in die brekers en nou is dit eers ’n geveg. Hier in die branders vat Terry die stok by my en gee my die eer om self my vis te gaan uitsleep. Na ’n lekker gespook is hy op die kant, en ook ’n eerste en PB vir my. Die arendrog meet ’n stewige 110cm en volgens die tabelle weeg so digby die 25kg. Hierdie asie was net reg vir die arendrog. ’n Mooi arendrog van by die 25kg het gesorg vir ’n lekker geveg en bly maar een van die mooiste visse van die Weskus. Met vol harte en breë glimlagte na ’n suksesvolle dag, ry ons daar weg terwyl die son sak. Dis ons laaste aand en ons gaan geniet aandete saam met Terry en sy vrou Dot by ’n mooi restaurant op die oewer van Langebaan strandmeer. Oor ete herleef ons weer die hele week se hengel en oor hoe die spanne tydens die wêreldspele alles sou gee om ’n dag soos vandag te kon beleef. Hierdie vangste sou vir ons lag-lag op die podium beland het. Volgende maand: Meer oor ons week se hengel en hoe die spanne met die Wêreldspele gevaar het. Een van Terry se protegé's, nou ook ’n Proteahengelaar, Michael Viljoen, se dogter, die sewejarige Niena het ook haar tande by hierdie einste strand geslyp. Hierdie arend het 83cm gemeet en was die eerste vis wat sy op haar eerste WP mini-liga gevang het, nogal op haar eerste gooi - natuurlik ook met harder as aas. Deesdae is sy ’n ywerige hengelaar in die WP liga. [Weskus: Langebaan & omgewing DEEL TWEE]